Wil Peters (57) weet sinds vijf jaar dat hij osteoporose heeft. In de tussentijd leidde hij gewoon zijn volle en actieve leven, tot begin dit jaar. Toen hij een koffer uit de auto tilde, schoot er een heftige pijn door zijn rug. Diagnose: ernstige osteoporose. “Maar ik laat me niet beperken”.
Hoe kwam je erachter dat je osteoporose had?
Dat is per toeval ontdekt. Vijf jaar geleden kwam ik met darmklachten bij een internist. Hij legde het verband tussen coeliakie, de aandoening waarvoor ik onder behandeling was, en osteoporose. Een DEXA-scan wees uit dat ik osteoporose had. Ik heb al sinds mijn geboorte coeliakie, een intolerantie voor gluten.
In de periode van mijn twintigste tot mijn veertigste levensjaar heb ik daar geen strikt dieet voor gevolgd waarbij je zaken als tarwe, rogge en gerst vermijdt om op die manier je darmen te ontzien. Daardoor konden mijn darmen allerlei voedingsstoffen slecht opnemen en is het proces van botopbouw verstoord.”
Wat deed je met de diagnose?
Ik ben niet zo van de pillen, dus ik ben geen medicijnen gaan slikken. Wel ben ik meer gaan sporten, vooral zwemmen. Pas later kwam ik erachter dat zwemmen met osteoporose niet de beste manier was om te bewegen. Je spieren worden sterk als je veel zwemt, maar voor je botten doet het niets.”
En dit jaar werd je opnieuw met de osteoporose geconfronteerd. Hoe ging dat?
“Ik heb eerder een leverinfectie gehad waarvoor ik langdurig prednison heb geslikt, een medicijn dat heel slecht is voor de botten. Ik had al drie keer meegemaakt dat er iets in mijn rug schoot bij een eenvoudige beweging. Dit was voor mij een reden om met de fysiotherapeut meer aan mijn buik- en rugspieren te werken.
Maar begin dit jaar tilde ik een koffer uit de achterbak van de auto en kreeg een schok, alsof er 220 volt door mijn rug trok. De huisarts stuurde me door naar het ziekenhuis, en daar was de diagnose: een wervelbreuk.
Ook bleek dat ik al eerder drie andere wervelbreuken had gehad. De arts zei tegen me: ‘Voorlopig mag u alleen een pakje melk tillen.’ Daar schrok ik van, opeens ben je dan officieel gehandicapt.”
Pak je het nu anders aan dan bij de eerste diagnose?
“Na de diagnose van de wervelbreuken ben ik heel veel gaan lezen over osteoporose: hoe zit het precies en wat kun je zelf eraan doen. Daarom heb ik nu een ander sportpatroon. In plaats van zwemmen, loop ik heel veel – elke dag een uur. Ook doe ik een speciale vorm van yoga die op osteoporose is gericht, elke dag een kwartier.
Het is goed om de botten te belasten, daarmee maak je ze sterker. Van huis uit ben ik een optimist. Ik ben fit, gezond en ik laat me niet beperken. Wel moet ik over alles wat ik fysiek wil doen nadenken om oplossingen te vinden die voorkomen dat ik weer iets breek.
Dat lukt. Ik kan niet meer alles doen en heb daarom keuzes moeten maken. Ik ben erg actief, al moet ik wel oppassen dat ik snelle bewegingen beperk en bij tillen altijd voorzichtig ben.”
Wat is je advies voor andere mannen en vrouwen die osteoporose hebben?
Lees je in! Het is belangrijk om te weten wat de consequenties zijn van deze aandoening en hoe je je leefstijl kunt aanpassen. Daarnaast wil ik tegen iedereen met aandoeningen zoals coeliakie, Crohn, IBD, colitis ulcerosa én tegen mensen die prednison slikken zeggen: doe jezelf een lol en laat controleren of je osteoporose hebt. Als je er vroeg bij bent, kun je nog veel doen om je botten te versterken.
