Theo van Vliet (68) leeft al 12 jaar met prostaatkanker. Als ervaringsdeskundige is hij actief bij de Prostaatkankerstichting en de lotgenotentelefoon. Welke invloed heeft de ziekte op zijn leven?
Wanneer kreeg je de diagnose?
“In 2008 kreeg ik vrij onverwachts te horen dat er een kwaadaardige tumor zat. Dan zakt de grond wel onder je vandaan. Het voelde als een oordeel, je denkt gelijk dat je doodgaat.”
Welke behandelingen kreeg je?
“Mijn prostaat werd verwijderd en ik werd bestraald. Maar na anderhalf jaar werden uitzaaiingen ontdekt. Dan krijg je een tweede klap. Ik ging in de overlevingsmodus en zocht naar oplossingen. Ik heb bijvoorbeeld meegedaan aan een trial met immunotherapie. Ook heb ik nu nog steeds antihormoontherapie waarbij het testosterongehalte in je lichaam omlaag wordt gebracht.”
Welke gevolgen had dat?
“Van de kanker zelf heb ik nooit klachten gehad, maar de behandeling is enorm ingrijpend. Bij het verwijderen van de prostaat is ook omliggend weefsel meegenomen. Dat leidde tot impotentie met grote gevolgen voor mijn relatie. De anti-testosteronbehandelingen zorgen bovendien voor spierafbraak en mijn lust is verdwenen.”
Hoe ga je om met je ziekte?
“In het begin hielp het heel erg om met lotgenoten te praten. Dat relativeert. Een hoge PSA-waarde betekent bijvoorbeeld niet gelijk een doodvonnis, en de wetenschap ontwikkelt razendsnel. Zolang mijn arts nog zegt dat er allerlei innovatieve behandelingen op de plank liggen voel ik me gerustgesteld. Natuurlijk heeft alles wel invloed op mijn liefdesleven. We zijn daarom naar een seksuoloog gegaan. Daar bespreken we alles, soms met een lach en soms met een traan. Intimiteit blijft belangrijk en we proberen daar zo goed mogelijk mee om te gaan. Maar bij mij zit er wel schaamte, een schuldgevoel en een gevoel van verlies. Daarvoor heb ik ook een psycholoog opgezocht.”
Hoe heeft de ziekte je leven veranderd?
“In 2008 werkte ik nog. Bestralingen gebeurde onder werktijd, het normale leven ging gewoon door. Maar uiteindelijk deed ik steeds verder een stapje terug tot ik in de ziektewet belandde. De ziekte maakt ook strijdbaar en mijn leven is heel waardevol. Ik fiets veel, zit nog vol plannen en levenslust. Ik ben alleen sneller moe. Naarmate de ziekte vordert leer je steeds te leven met de realiteit van dat moment.
Ik heb zelf in het begin veel gehad aan lotgenotencontact, en daarom ben ik nu zelf een luisterend oor voor andere patiënten. Dat geeft mij veel voldoening. Prostaatkanker kan ingrijpend zijn maar het leven is niet voorbij. Ik werk veel in de tuin, ik geniet van mijn gezin. Met de kerst komen allebei mijn kinderen weer naar huis. Ik kijk daar enorm naar uit.”
Wil je meer informatie over prostaatkanker?
Prostaatkankerstichting is de patiëntenorganisatie die lotgenotencontact biedt, voorlichting geeft en de belangen behartigt van mannen met prostaatkanker en hun naasten. Voor meer informatie www.prostaatkankerstichting.nl .
