Caroline (48), moeder van vier, woont met haar man en kinderen in Katwijk op loopafstand van de zee. Ze vindt het heerlijk om op het strand te fotograferen of met vriendinnen op stap te gaan. Vier dagen in de week werkt ze op het secretariaat van een college voor havo en atheneum. Caroline heeft altijd al veel moedervlekken op haar rug gehad. In augustus 2016 bleek ze een moedervlek te hebben, dat uiteindelijk een melanoom bleek te zijn. Een melanoom is de meest agressieve vorm van huidkanker. Deze kunnen zomaar ontstaan of vanuit een moedervlek.
“Ik heb altijd al veel aanleg gehad voor moedervlekken. Mijn huid is er mee bezaaid. Ook mijn kinderen zitten onder de moedervlekken. Twee moedervlekken waren best groot en begonnen te irriteren. Ik ben toen naar mijn huisarts gegaan. Die stuurde mij weg met de mededeling dat het niets was en dat ik het maar in de gaten moest houden.”
“Ik dacht dat het door mijn bh-bandje kwam”
“Ik bleef last houden van die moedervlekken. In eerste instantie dacht ik dat het door mijn bh-bandje kwam dat over deze plekken schuurde en dat ze daarom geïrriteerd waren. Alleen kwam mijn bh-bandje helemaal niet in de buurt van de plekken. Elke keer verzon ik voor mijzelf wel een andere reden waarom de plekken zo konden jeuken.
Op een gegeven moment ben ik naar een plaatsvervangende huisarts gegaan. De plekken werden ook zwart en er kwamen korsten op. De huisarts stuurde mij meteen door naar de dermatoloog. De dermatoloog was erg duidelijk. Hij zei direct dat het niet goed was. Ik moest de volgende dag terugkomen om één moedervlek direct te laten verwijderen. De dermatoloog heeft toen persoonlijk de patholoog gebeld om de uitslag zo snel mogelijk te krijgen. De moedervlek bleek een melanoom te zijn. Mijn andere moedervlek is later uit voorzorg weggehaald en deze bleek gelukkig goedaardig te zijn.”
“Ik schrok heel erg van de diagnose. Ik ken een aantal mensen die een melanoom hebben gehad en ik kende ook iemand die eraan is overleden. Op het moment van de diagnose stond mijn leven stil en alle doemscenario’s gingen door mijn hoofd. Veel mensen denken dat het een kwestie is van wegsnijden, maar zo makkelijk is het niet. Het heeft veel impact.”
“Bij elk pijntje denk ik ‘het zal toch niet’”
“Nadat de wond was genezen moest ik terugkomen om de omringende huid te laten controleren en weg te laten halen. Ze wilden zeker weten dat de snijranden schoon waren. Mijn lymfeklieren hebben ze niet gecontroleerd omdat alles net binnen de veilige marge zat. Dat blijft mij nu achtervolgen. Er is een kans dat het is uitgezaaid, maar dat kunnen ze niet met zekerheid zeggen. Dat knaagt enorm! Bij elk vreemd pijntje denk ik ‘het zal toch niet’. Ik probeer hier niet te lang bij stil te staan omdat ik dan gek word, maar het maakt het leven wel onzeker.”
“Later zijn er nog meerdere plekken gecontroleerd en weggehaald of aangestipt met stikstof. Sommigen waren niet kwaadaardig, maar op mijn buik zat een mini moedervlekje met onrustige cellen. Zo klein, maar toch oh zo gevaarlijk.”
Lees het hele interview met Caroline op: huidhelden.nl
Lees meer: Op 11-jarige leeftijd werd bij Derk-Jan de diagnose Basaal Cel Naevus Syndroom gesteld.
