Vierenveertig farmaceutische bedrijven vormen samen de Vereniging Innovatieve Geneesmiddelen (VIG). Een van de speerpunten is het onderzoek naar nieuwe behandelmogelijkheden voor psychische aandoeningen.
De leden binnen de VIG richten zich op het onderzoek naar en de ontwikkeling van geneesmiddelen voor aandoeningen die op dit moment niet of niet goed behandelbaar zijn. “Bij zeer zeldzame ziekten gaat het soms om hele kleine aantallen mensen die wij hopen te kunnen helpen”, vertelt directeur Gerard Schouw. “Kijk je echter naar psychische en neurologische aandoeningen dan heb je het over miljoenen mensen. Een op de vier mensen heeft of krijgt een hersenaandoening.”
Jaarlijks geven onze leden wereldwijd 132 miljard uit aan onderzoek naar nieuwe geneesmiddelen
Maatschappelijk draagvlak
“Wij doen niet alleen onderzoek maar proberen ook meer maatschappelijk draagvlak te creëren. Dat begint met informatie en educatie. Wij werken samen met de overheid, patiëntenorganisaties en het bedrijfsleven om te zoeken naar oplossingen die leiden tot meer begrip en meer acceptatie.”
Alzheimer
De geneesmiddelenindustrie boekt op vele vlakken vooruitgang maar er is nog heel veel onderzoek nodig. “Bij bepaalde vormen van kanker weten wij steeds beter wat de oorzaken zijn en waarop medicijnonderzoek kan aanhaken. Bij psychische aandoeningen is dat erg ingewikkeld omdat het brein zo complex is. Kijk je naar een hersenziekte als Alzheimer dan zijn in de afgelopen dertig jaar tientallen miljarden geïnvesteerd in het onderzoek naar het ontstaan en de mogelijke behandeling daarvan. Er is in die periode vooruitgang geboekt maar een behandeling is er nog niet. En die is wel heel hard nodig want zoals het er nu voorstaat, zullen er in 2050 wereldwijd 150 miljoen mensen zijn met Alzheimer.”
Er is meer onderzoek nodig naar psychische en neurologische aandoeningen
Medicijnstudies
Klinische onderzoeken vormen een belangrijk deel van de zoektocht naar nieuwe behandelmogelijkheden. “Tijdens zo’n onderzoek wordt gekeken naar algemene resultaten maar ook naar individuele reacties. Bij wie werkt het wel, bij wie niet en wat zijn dan de verschillen en overeenkomsten. Alleen door deelname van patiënten aan deze onderzoeken is vooruitgang mogelijk.”
