De Vlaamse seksuologe Goedele Liekens kreeg vorig jaar de diagnose huidkanker: “Ik heb het lang proberen te verbergen.”
Hoe is bij jou de huidkanker ontdekt?
“Ik had een vlekje op mijn decolleté dat onrustig was. Ik heb er lang niet op gelet, maar toen mijn zus erop aandrong, ging ik naar de dermatoloog. Het plekje is weggesneden en het bleek een melanoom. Ik moest gelijk naar het ziekenhuis voor verder onderzoek. Daar bleek dat de kanker uitgezaaid was naar mijn lymfeklieren.”
Wat deed de diagnose met jou?
“Het was beangstigend, maar ik ging gelijk in de praktische organisatiemodus. Pas later thuis stortte ik in. Ik heb het lang proberen te verbergen, ook om mijn ouders de zorgen te sparen. Uiteindelijk moest ik het toch toegeven en ben ik erover gaan praten en schrijven.”
Welke behandeling kreeg je?
“Ik kreeg “targeted therapie”, een chemokuur via pilletjes die je elke dag slikt. Daarvan krijg je geen haaruitval, maar er zijn er wel veel bijwerkingen. En die zijn niet constant, maar die poppen op als een onprettige verrassing. Ik werd soms ineens misselijk wakker en kreeg ik geheugen- en concentratieproblemen. Daarnaast was ik vooral heel moe, alsof er een ventiel wordt opengedraaid en je helemaal leegloopt.”
Is er volgens jou nog onwetendheid rondom huidkanker?
“Mensen denken vaak dat huidkanker een plekje op de huid is, aan de buitenkant. Maar het probleem ontstaat als het naar binnen groeit. Dan gaat het op wandel en kan het overal in je lijf opduiken. Ook is er in België weinig aandacht voor de psychologische gevolgen. Gelukkig heb ik veel gehad aan lotgenotengroepen. Daar kun je praten over dingen die je ze in het ziekenhuis niet vertellen, zoals een chemonagel. Onder lotgenoten is er veel herkenning.”
Wat wil je anderen meegeven?
“Smeer je in! Vooral op die onverwachtse momenten dat je even buiten bent. Mijn kinderen hebben nu altijd een klein staaltje zonnebrandcrème bij zich. Vooral jonge mensen moeten bijzonder voorzichtig zijn.”
