Studente Eva Kroot kreeg dit jaar heel slecht nieuws. Ze heeft ongeneeslijke longkanker. Desondanks heeft de ziekte haar ook iets gebracht.
In maart kreeg je de diagnose longkanker stadium IV. Hoe gaat het nu?
“Op en af. Meestal goed. Ik ben vrij positief ingesteld. Na een chemotherapietraject wezen de laatste twee scans uit dat de uitzaaiingen zijn gekrompen. Dat geeft hoop. Al drong het vorige week ineens weer tot me door dat ik gewoon echt ernstig ziek ben. Mijn stemming wisselt nogal sinds de diagnose. Over het algemeen ben ik een vrolijk persoon.
Ik had dit natuurlijk nooit verwacht. Bij wat hoesten en een bult in je nek denk je niet meteen aan longkanker stadium IV. Zonder genetische aanleg komt dat heel weinig voor bij mensen van mijn leeftijd. In de kamer van de arts was het alsof de grond onder mijn voeten verdween. Gelukkig was mijn vriend bij de diagnose en de internist zo lief om mijn ouders en schoonouders te bellen. Een week later kwam er nog een klap bovenop: dat mijn ziekte ongeneeslijk is. Toen kon ik alleen nog maar huilen.”
Hoe ga je dan verder?
“Dat wist ik in het begin ook niet. Het is fijn dat ik mijn emoties goed kan uiten. Praten met mijn vriend, vriendinnen en familie helpt in de verwerking. Ook heb ik het af en toe nodig om mensen te spreken die hetzelfde meemaken. Met Nikki (27) app’te ik wat af. Zij had ongeneeslijke slokdarmkanker en begreep precies waar ik doorheen ga. Ook was ze één van de weinigen met wie ik harde grappen kon maken over kanker. Jammer genoeg is ze inmiddels overleden.
Ik heb geleerd dat het mij helpt om de focus te leggen op alles wat er nog wél kan. Ik baal er bijvoorbeeld van dat ik niet meer naar de sportschool kan, maar ik ben geen type om lang in de put te zitten. Lukt het lopen van lange stukken niet meer? Dan maar een lange wandeling in de rolstoel. Dan geniet ik ook. Als je je erop richt, kan er veel meer dan je denkt. Zo ben ik nog steeds van plan om mijn studie communicatie af te ronden. Bovendien heeft de ziekte me ook iets gebracht.”
Wat precies?
“Ik ben nog closer met familie en vrienden. Ook ben ik veel dankbaarder. Een uur na de diagnose liep ik buiten. Het was superlekker weer. Ondanks alles zag ik ineens hóe mooi de wereld eigenlijk is. In al die 22 jaar dat ik er gezond op heb rondgelopen heb ik dat nooit op die manier gerealiseerd.”
Je deelt je verhaal ook online, bijvoorbeeld op je Instagramaccount longeneeslijk. Waarom?
“In eerste instantie om bekenden op de hoogte te houden van mijn situatie. Nu zie ik het daarnaast als goede manier om meer awareness te realiseren. Longkanker is één van de meest voorkomende kankersoorten. Hopelijk wordt er in de toekomst meer onderzoek naar verricht en overlijden er ook door andere longziekten minder mensen.”
Klik hier om Eva te volgen.
Meer informatie
Voor meer informatie, ga naar Longkanker Nederland.
