Loes Heijmans is spreker, auteur van het boek ‘Doe mij maar Diabetes’ en heeft diabetes type 1. Ondanks de ziekte blijft ze positief, iets wat ze ook met anderen wil delen.
Hoe werd je gediagnosticeerd met diabetes type 1?
Op 20-jarige leeftijd kreeg ik de diagnose diabetes type 1. Ik kwam net terug van een half jaar stage in Valencia en was erg moe. Dat was niet gek na een periode van hard werken en veel feesten.
Ook had ik enorme hoofdpijn en heel veel dorst. Het enige dat ik me van mijn welkom-thuis feestje herinner, is dat ik wel vijftien glazen water dronk en nog steeds dorst had.
De dag erna was bij de huisarts de diagnose snel gesteld. Een nuchtere bloedglucose van 16,9 kon niets anders dan diabetes type 1 betekenen.
Met welke veranderingen moet jij nu rekening houden?
De grootste verandering die deze diagnose met zich meebracht, is de factor onvoorspelbaarheid. Ik ben nogal een planner, maar diabetes zorgt er vaak voor dat zaken toch anders lopen dan gepland.
Onlangs nog, zat ik ergens een dag buiten de deur te werken. Toen ik last kreeg van een verstopte pomp én een reservepomp die het begaf. Tja, dan zit er niets anders op dan naar huis te gaan. Dat soort dingen zijn heel irritant.
Hoe ga je om met jouw ziekte?
Ik heb geleerd om diabetes een positieve rol in mijn leven te laten spelen. Het is er nu eenmaal en het lijkt er niet op dat het op korte termijn te genezen is, dus dan maar het beste ervan maken.
Dat doe ik door mijn ervaringen te delen in mijn boeken, te spreken voor zorgprofessionals en me in te zetten voor een betere vergoeding van glucosesensoren.
Dat deze technische hulpmiddelen er zijn, maar in Nederland nog maar mondjesmaat vergoed worden, kan er bij mij niet in. Daarom strijd ik sinds dit jaar samen met Orietta Koster voor #sensorvergoeding.
Wat was één aspect uit je leven voor diabetes, wat je graag terug zou willen hebben?
Als ik één ding mag kiezen dat ik terug wil uit mijn leven vóór diabetes, dan is dat de spontaniteit om gewoon te gaan sporten of een rondje te gaan wandelen wanneer dat míj uitkomt, in plaats van wanneer mijn diabetes het toelaat.
Welke tips geef jij aan diabetes type 1 patiënten, om hiermee om te gaan?
Ik denk dat er genoeg voorbeelden zijn van mensen met type 1 die laten zien dat je alles nog kunt doen, maar kijk wat haalbaar is voor jou. Ik zal nooit een marathon rennen, maar ben al blij als ik vijf kilometer heb gerend zonder hypo of hyper. Dat is dan mijn succesmomentje. Ik zette mijn eigen bedrijf op, maakte een parachutesprong, vind het heerlijk om verre reizen te maken en zette twee gezonde kinderen op de wereld. Als je iets heel graag wil, dan lukt het. Ook mét diabetes.
