Meer dan 4 miljoen Nederlandse huishoudens hebben één of meer huisdieren. We zijn gek op ze! Toch weten we vaak onvoldoende wat we in huis halen en of we het dier kunnen bieden wat het nodig heeft. Dat zegt Piko Fieggen, beleidsmedewerker bij de Dierenbescherming.
Geschreven door Simon van der Ben
Piko Fieggen
Beleidsmedewerker Dierenbescherming
“Een huisdier is vaak een impulsaankoop. Niet direct als een reep chocola bij de kassa, maar het is wél snel gekocht, zonder dat het baasje zich heeft verdiept in de gevolgen. Kun je een huisdier betalen? Heb je de tijd en aandacht die een dier nodig heeft? Dat ouders vaak opdraaien voor de zorg voor het beestje dat de kinderen zo graag wilden, is maar al te waar.”
Obesitas
Eenmaal in huis blijven er welzijnsrisico’s voor het dier. Eén daarvan is obesitas. Ruim een derde van de honden en katten in Nederland lijdt aan overgewicht en dat aantal groeit. Fieggen: “Gewichtstoename is een langzaam proces.
Geef je een dier te veel en te calorierijk voedsel, dan zal het niet ineens ‘ontploffen’, maar geleidelijk zwaarder worden. Bij dieren vinden we dat gezellig en dat de kat of hond steeds minder beweegt noemen we lekker lui. De kans is groot dat die luiheid wordt veroorzaakt door overgewicht. Het dier kan simpelweg steeds minder, omdat het te dik is. Maar ook suikerziekte en gewrichts- en hartproblemen liggen op de loer.”
Alleen of met z’n tweetjes?
Mensen houden van gezelligheid. Hoe meer zielen hoe meer vreugd, maar geldt dat ook voor onze huisdieren? Volgens Piko Fieggen verschilt dat per diersoort. “Katten zijn solitair levende dieren, die doe je meestal geen plezier met een speelkameraadje. Sterker nog, het levert vaak stress op. Voor mensen is dit lastig te herkennen, omdat katten conflicten meestal uit de weg gaan.
Konijnen zitten vaak alleen, maar die hebben juist een soortgenootje nodig, terwijl voor de meeste hamsterrassen geldt dat je ze beter solitair kan houden. Cavia’s gedijen wel weer goed met soortgenoten, net als paarden, die helaas vaak in hun eentje staan.
Natuurlijk komen we het paard wel elke dag twee uur intensief verzorgen en zijn dan voor ons gevoel continue met het dier bezig. Maar een paard slaapt maar twee uur per etmaal en is dus 20 uur alleen. Het is echt belangrijk om dat soort dingen van tevoren te weten.”
Vermenselijking
Een laatste valkuil is de vermenselijking van onze huisdieren. Dat wil zeggen dat wij mensen ons gedrag projecteren op dieren. Het delen van lekkernijen, grondige wasbeurten, geurige parfum, warme kleding en ellenlange gesprekken zijn allang niet meer ongewoon.
Het zijn allemaal gevolgen van het gebrek aan kennis omtrent de natuurlijke behoeften en gedragingen van een dier. Ze lijken onschuldig, maar soms is de impact groter dan wij zouden willen. Fieggen: “Laat het dier een dier zijn. Een hond snuffelt aan een boom en raakt verloren in geurenland. Het ongeduldige baasje roept meerdere keren. De hond heeft dit wel gemerkt, maar is druk met ruiken.
Na een paar keer roepen komt de hond braaf bij de baas, die hem vervolgens een standje geeft omdat het te lang duurde. Het gevolg? De hond komt niet meer als zijn baas roept, omdat hij denkt dat hij dan straf krijgt. Een hond heeft het intelligentieniveau van een tweejarig kind. Hij is daarom alleen in staat om de huidige reactie te koppelen aan de laatste actie.
Of neem konijnen, dat zijn prooidieren die voortdurend in de vluchtmodus zitten. Ze worden onder andere bejaagd door roofvogels. Pak je een konijn van boven af op dan doe je dat op precies dezelfde manier als een roofvogel zou doen. Dat levert veel angst en stress op. Het konijn houdt zich dan doodstil, hopend op een ontsnappingsmoment. Wanneer je zoiets weet, geeft dat een andere dimensie aan het konijntje dat rustig bij je op schoot zit en ga je voortaan bewuster met je huisdier om.”
