Als Christa zich begin vorig jaar al een poosje moe en lusteloos voelt, maakt ze een afspraak met haar dokter. Die vertelt de 52-jarige moeder dat ze waarschijnlijk in de overgang zit, of nog last heeft van een eerdere corona besmetting. Enigszins opgelucht gaat Christa naar huis; er is in ieder geval niks ernstigs aan de hand, zo denkt ze.
Toch houden haar klachten aan. Meerdere keren bezoekt ze haar huisarts, maar wordt telkens naar huis gestuurd met het idee ‘dat er niets is, en dat het vanzelf over zal gaan.’ Pas na een jaar moe en lusteloos te zijn geweest, komt Christa erachter dat er wel degelijk iets ernstigs met haar aan de hand is.
“Ik kreeg een zeurende, stekende pijn bij mijn schouderbladen en werd kortademig. Toen ben ik opnieuw naar de huisarts gegaan. Mijn eigen huisarts was er niet, en dus kwam ik bij een ander terecht. Deze liet me bloedprikken en wilde een longfoto maken omdat hij dacht dat ik mogelijk een longembolie had”, vertelt Christa. Op de longfoto is niks te zien, maar haar bloeduitslagen vertellen dat er wel degelijk iets aan de hand is. “De huisarts belde dat er in mijn bloed een stofje was aangetroffen dat duidde op een mogelijke
hartafwijking.”
Ineens hartpatiënt
Christa moest direct naar de spoedeisende hulp, waar haar hart werd onderzocht. Hier werd linkerbundeltakblok (LBTB), geconstateerd. Het elektrische signaal in de linkerbundeltak is dan (deels) onderbroken waardoor de prikkel een andere, tragere weg zoekt. De linkerhartkamer van Christa pompte bloed met een omweg door haar lichaam, vermoedelijk veroorzaakt door een langdurig veel te hoge bloeddruk. “Ik heb bijna een week in het ziekenhuis gelegen. Mijn hart pompte nog maar voor 30 procent. Ik ging met een hele zak medicatie naar huis en dan ben je ineens hartpatiënt. Daar schrik je enorm van.”
Naast schrik, vielen er voor Christa ook veel dingen op hun plek. Zo snapte ze eindelijk waar die vermoeidheid vandaan kwam. “Als je een jaar moe bent, ga je manieren zoeken om ermee om te gaan. Je went aan het moe zijn en wordt sluw in het zoeken naar een oplossing. Had ik het huis voor me alleen? Dan ging ik snel even liggen zodat ik het de rest van de dag vol kon houden.”
Wat zijn bekende symptomen van hartproblemen?
Janneke Wittekoek
Cardioloog en directeur HeartLife Klinieken
Janneke Wittekoek: “Iedereen kent de typische klachten van pijn in de linkerborst, uitstralend naar de linkerarm en vaak ook naar de kaak. Dat zijn echter typische mannenklachten. Een groot deel van de vrouwen heeft dat soort klachten niet. Vrouwen geven wel aan dat ze pijn op de rug hebben tussen de schouderbladen. Ook noemen ze vaak kortademigheid, extreme vermoeidheid en een griepachtig gevoel. Door die andere klachtenpatronen worden de signalen voor hart- en vaatziekten niet altijd herkend en soms zelfs afgedaan als overgangsklachten of (pre)menstruele klachten.”
Keuzes maken
Tegenwoordig gaat het stukken beter met Christa. Ze is gewend aan het feit dat ze hartpatiënt is. Toch denkt ze er nog dagelijks aan: “Ik heb lichamelijk beperkingen. Ik moet elke dag keuzes maken wat ik wel kan doen en wat niet. Bovendien ‘voelt’ elke dag anders. Ik kan energiek opstaan, maar later ineens heel moe worden. Ook gaf de medicatie in het begin bijwerkingen. Daarnaast kan ik me nog moeilijk concentreren.”
Gelukkig is de werkgever van Christa, de gemeente Hardenberg, erg behulpzaam. Ook haar partner en 13-jarige dochter zijn inmiddels gewend aan de nieuwe situatie. “Ze zijn uiteraard enorm geschrokken, maar snappen nu goed hoe het voor me is. Ze moeten zich soms schikken naar mij. We zouden in mei op vakantie gaan naar Griekenland, maar dat durfde ik toch niet aan. Ik was net uit het ziekenhuis en zat nog vol in de onderzoeken. Ik moet dan keuzes maken, en gelukkig zijn ze
begripvol.”
Wrok tegenover haar huisarts heeft Christa niet. Toen ze de diagnose in het ziekenhuis kreeg, twijfelde ze of ze haar huisarts wilde confronteren met de verkeerde diagnose, maar besloot dat niet te doen. “Het verdient mijn energie niet”, vertelt ze stellig.
Andere klachten voor vrouwen
Wel hoopt Christa dat huisartsen er rekening mee houden dat hartfalen bij vrouwen anders tot uiting komt dan bij mannen: “Het meeste onderzoek is gedaan op mannenharten. Je merkt dat huisartsen nog te veel kijken naar hoe hartkwalen er bij hen uitzien. En dat terwijl er evenveel vrouwen op de wereld zijn. Ik zou huisartsen mee willen geven eens van het klassieke beeld af te gaan, en een vrouw anders te bekijken.”
Ondanks haar diagnose gaat het nu goed met Christa, en staat ze midden in het leven: “Uiteraard blijf ik onder controle staan van de cardioloog en zit ik voor de rest van mijn leven vast aan het slikken van medicijnen. Maar ik heb bewust de keuze gemaakt om mijn leven zo veel mogelijk te leiden als voor mijn diagnose. Dat doe ik voor mezelf, en mijn gezin.”
De meningen in dit interview zijn de weerspiegeling van de onafhankelijke meningen van de geïnterviewden en niet beïnvloed door Organon. (NL-ATO-110001)
