“Het is niet vanzelfsprekend dat je huid er is om je te beschermen”

‘’Ik denk dat er in elke chronische aandoening een levensles zit’’, zegt Tessa (33). Al sinds haar geboorte heeft ze eczeem. ‘’Het hoort echt bij mijn levensstijl.’’

Tessa

Huidheld

Door de jaren heen is Tessa erin geslaagd om van haar onzekerheid haar kracht te maken. Acht jaar lang heeft zij kinderen en volwassenen met eczeem begeleid. Tegenwoordig deelt deze enthousiasteling als docente haar praktijkkennis met studenten Huidtherapie aan de Haagse Hogeschool. Tessa praat open over haar huidaandoening. Dat is wel eens anders geweest.

Extreem Eczeem

Als baby kreeg Tessa in één keer een ontzettende allergie over haar hele lichaam. De boosdoener? Koemelk. Deze allergie draagt ze nog steeds met zich mee. Het eczeem kende verschillende fases. Tessa: ‘’Ik ging als peuter met handschoentjes aan en helemaal in verband gewikkeld naar school.’’ De heftige periodes met veel open wondjes en gek worden van de jeuk staan haar nog goed bij: ‘’Mijn moeder smeerde teer- of hormoonzalf op mijn huid. Vervolgens scheurde ze een oud laken kapot en legde dit er overheen om te voorkomen dat het in mijn huid trok.’’ De handschoentjes, nodige ziekenhuisbezoekjes en de bijnaam ‘Extreem Eczeem’ zorgden voor schaamte. ‘’Ik had als kind wel het idee dat ik anders was.’’

‘Zit niet zo te kijken’

In de puberteit zei ze hoofdschuddend bedankt tegen de handschoentjes. ‘’Ik leerde hoe ik het beste met mijn aandoening kon omgaan, zodat mensen niks aan mij zagen. Het gaf mij meer controle waardoor ik er beter mee kon omgaan.’’ Soms zat Tessa als puber helemaal onder het eczeem. ‘’Dan zag ik mensen met medelijden naar me kijken. Daar kon ik niks mee.’’’ Uit frustratie riep zij soms: ‘Zit niet zo te kijken!’ of ‘Kijk me niet zo aan!’. Achteraf ziet zij deze momenten als een grote leerschool richting acceptatie. ‘’Het klinkt cliché, maar uiteindelijk geeft eczeem mij enorm veel kracht en heeft het mij gevormd tot wie ik nu ben.’’