Met bij- en nascholing kunnen tandartsen hun kennis up-to-date houden. Tandarts Luuk van den Bosch vertelt waarom dat belangrijk is.
Luuk van den Bosch
Tandarts
“Bij- en nascholing is scholing die je kunt volgen na je opleiding of specialisatie”, vertelt Van den Bosch. “Het gaat om het verdiepen en verbreden van kennis in een bepaald vakgebied. Met deze scholing krijg je van alles te horen over nieuwe behandelmethoden, ontwikkelingen, materialen en technieken. Want er komen steeds nieuwe materialen en inzichten en ook de wensen van patiënten veranderen.”
Tandartsen willen preventief en weefselbesparend werken
Van den Bosch noemt een voorbeeld: in het verleden werden vullingen vervaardigd van amalgaam, de grijze vulling. De huidige vullingen zijn van een ander materiaal en wit. “De tandarts moet voor deze vullingen op een andere wijze boren. Als je dit niet hebt geleerd destijds, zal je je hebben moeten verdiepen in de nieuwe materialen. Voor dergelijke situaties is bij- en nascholing erg belangrijk.”
Een ander voorbeeld: het vervaardigen van een kroon. Vroeger werd hiervoor veel oorspronkelijk tandweefsel weggeslepen. Tegenwoordig wordt geprobeerd om zo veel mogelijk daarvan te sparen. “Tandartsen willen nu preventief en weefselbesparend werken”, zegt Van den Bosch. “We beslijpen tegenwoordig, waar mogelijk, alleen dat deel van de tand of kies wat nodig is om te vervangen en kunnen dan een gedeeltelijke kroon maken. Ook het afdrukken hoeft soms niet meer met de afdrukmaterialen, maar kan met een digitale scanner. Dit zijn technieken die we leren met bij- en nascholing.”
Verplichting
Er zijn maar liefst bijna tweehonderd instanties die extra scholing in de tandheelkunde aanbieden. Dat gebeurt vanuit universiteiten, de beroeps- en wetenschappelijke verenigingen en ook het bedrijfsleven. Bij- en nascholing gebeurt met kleinschalige cursussen of workshops tot aan grote congressen. Er zijn hands-on cursussen, waarbij technieken meteen worden geoefend, en hands-off bijeenkomsten met lezingen en discussies.
Het gaat om vertrouwen tussen behandelaar en patiënt
Momenteel zijn tandartsen niet verplicht om zich te laten bijscholen. Die verplichting komt er wel, voorziet Van den Bosch. “In een groot deel van de gezondheidszorg is er al een dergelijke verplichting. Ook in de mondzorg zal bij- en nascholing verplicht worden, maar een verplichting moet niet de enige reden zijn om extra scholing te volgen. Je moet dat vooral doen uit belangstelling en omdat je je als tandarts wilt blijven ontwikkelen.”
Overzicht
Van den Bosch is een jaar geleden afgestudeerd als tandarts en heeft zelfs in deze korte tijd al extra scholing gedaan. Bovendien heeft hij samen met collega’s DentalCalendar ontwikkeld: een overzicht voor bij- en nascholing van de gehele mondzorg. Momenteel staan daar ruim tweehonderd congressen, cursussen, workshops en opleidingen op vermeld. “We willen hiermee intercollegiaal overleg bevorderen, bij- en nascholing stimuleren, evenementen binnen de mondzorg beter vindbaar maken en ook werken aan de kwaliteit van bij- en nascholing.”
Als patiënt moet je kunnen vertrouwen op de kennis en kunde van je tandarts
Kunnen patiënten weten of hun tandarts voldoende is bijgeschoold? Tandartsen staan, net als alle wettelijk erkende specialisten in Nederland, geregistreerd in het zogeheten BIG-register. Waarderingen voor zorgverleners zijn te vinden op ZorgkaartNederland, waar patiënten hun mening kunnen achterlaten. Maar het gaat vooral om vertrouwen tussen behandelaar en patiënt. “Tandartsen hebben na hun afstuderen voldoende bekwaamheid voor de meeste verrichtingen. Als een tandarts zich niet bekwaam voelt voor een handeling, dan moet hij deze niet uitvoeren en de patiënt doorverwijzen. Of hij kan bijscholing volgen, zodat hij een volgende patiënt wel kan behandelen. Als patiënt moet je vertrouwen op de kennis en kunde van je tandarts. Wie daaraan twijfelt, kan beter overstappen naar een andere tandarts”, aldus Van den Bosch.
