Vreemde blikken, grove grappen of zelfs pesterijen. Het lijkt er – helaas – haast bij te horen als je achondroplasie hebt. De mentale impact van deze zeldzame aandoening is dan ook groot.
Bij achondroplasie is iemand zeer klein van stuk, met kortere armen en benen. Mannen worden gemiddeld 1.31 meter lang, bij vrouwen ligt dat op 1.24 meter. De geringe lengte levert vaak problemen op qua mobiliteit en de fysieke gezondheid. Maar de grootste beperking? Dat is de mentale impact, dan wel hoe de maatschappij met deze groep mensen omgaat. Aldus de Spaanse hoogleraar sociale psychologie Saulo Fernández Arregui. “Alle personen met achondroplasie worden geconfronteerd met gezondheidsproblemen, maar deze zijn niet altijd buitengewoon ernstig”, vertelt hij. “Wél kampt iedere patiënt met sociaalpsychologisch leed. Want met achondroplasie word je continu aangekeken, aangesproken en vaak zelfs bespot en benadeelt. De maatschappij vormt als het ware een bedreiging.”
Voor mensen met achondroplasie betekent dit dat zij 24/7 rekening moeten houden met de reacties van de buitenwereld. “Er is altijd de angst om niet door de maatschappij te worden geaccepteerd, omdat je er anders uitziet. Dat doet iets met je zelfbeeld en zelfvertrouwen.”
De grootste bedreiging dan wel beperking van achondroplasie is het mentale aspect
Betekent dit dat iedereen met achondroplasie een laag zelfbeeld heeft? “Nee, maar je moet wél stevig in je schoenen staan”, stelt de hoogleraar. “Er zit namelijk een sterk sociaal stigma op deze aandoening. Voor het gros van de maatschappij is het – helaas – normaal om opmerkingen te maken over ‘dwergen’. Maar men verliest uit het oog dat het hier om mensen gaat.” De hoogleraar pleit dan ook voor meer inclusie. “We leven in een diverse wereld. Daarin dient plek te zijn voor iedereen, ongeacht je aandoening of beperking.”
